ХҮНИЙ МӨН ЧАНАРЫН ТУХАЙ НЭГЭН ЗҮЙЛ

Хүмүүсийг өглөг, авлага хийгээд тус буянд хэрхэн ханддагаар нь доорх байдлаар тодорхойлон ангилж болно.
Үүнд:
- Хүнд тус буян болсноо ч, туслуулж, дэмнүүлснээ ч аль алиныг нь анзаарч санадаггүй хүн бий. Түүнийг тэнэг гэмой... Хавьтаж ойртох шаардлагагүй ч хааяа чимхээд авч бай. Тэд гавьяа байгуулж сүйд болохгүй ч гай болох нь олонтаа
- Хүнд өгснөө, тус болсноо мартдаггүй байнга дурсаж, энд тэнд гавьяа мэт бахархан явах атлаа хүнээс авснаа хийгээд бусдын тус дэмийг тас мартдаг, санадаг ч дурсахыг огтоос хүсдэггүй хүн бий. Түүнийг бирд гэмой... Түүнээс хол бай. Нэг л өдөр чамайг юу ч үгүй цөлмөж орхино.
- Хүнд өгснөө ч мартдаггүй, мөн хүний тусыг ч мартдаггүй хүн бий. Тийм хүнийг ухаант гэмой. Түүнтэй хамтарваас зүй тэр болно.
- Хүнд тус болсноо, өгснөө таг мартах атлаа бусдын тус буяныг, өглөгийг мартдаггүй, байнгад ач буян санаж, сүслэн явдаг хүн бас байна. Түүнийг буянт сэтгэлтэн гэмой... Тийм хүмүүнийг өрөвдөж, хайрлаж, тусалж бай. Нэг л өдөр тийм хүмүүс лаа шиг хайлж дуусдаг.

Зүйл бүр дээр жишээ татваас жигтэйхэн их юм бичих болох нь... Дараа болоё...
Хүний мөн чанарын тухай эртний дорнын арай өөр нэгэн зүйрлэл байдаг.
Тухайлбал
- Мэддэггүй, мэддэггүйгээ ч мэддэггүй хүн буй. Түүнийг тэнэг хүн хэмээнэ. Хол байгтун.
- Мэддэггүй, гэхдээ мэддэггүйгээ мэддэг хүн буй. Өөдлөх хүн хэмээнэ. Түүнийг сурга.
- Мэддэг атлаа мэддэгээ мэддэггүй хүн буй. Түүнийг унтаа хүн хэмээн. Сэрээгтүн.
- Мэддэг, мэддэгээ ч мэддэг хүн буй. Түүнийг мэргэн хүн хэмээнэ. Дагагтун гэх мэт...
Үүнээс санаа авав.
Б.Номинчимэд