"Тусгаар тогтнолын тухай цуврал тэмдэглэл" - 7
Хөххотод хоёр хятад, бас нэг цахар залуутай хоолон гэрт зоог барьж суулаа. Утас дуугарав. Улаанбаатараас найзуудын маань нэг залгаж байна. Ажил, зорилго хэр бүтэмжтэй талаар ганц хоёр үг солих зуураа, надаас
- Чи одоо хаана явна? гэж хэрэггүй шахуу зүйл асуув.
- Өө, нэг хоолон гэрт хэдэн хужаатай хооллоод л сууж байна гэлээ. Тэгэсгээд өнгөрөв.
Орой нь өнөөх цахар залуу буудалд хүргэж өгөөд нэг юм хэлюү, байя юу гэж тээнэгэлзсэн мэт үүдээр эргэцээд байхаар нь суухыг урьж, нэг шил юм дундаа тавиад сууцгаав.
Тэгэхэд тэр маань ийн ярьсан юм.
“... Ар монголчууд та нар биднийг ямагт хужаа гэж хардаг, боддог нь бидэнд дарамттай байдаг л даа. Гэхдээ яах аргагүй үнэн юм. Яагаад гэвэл бид одоо уусаад дуусаж байна. Өнөөдөр биш юм аа гэхэд маргааш, хэзээ нэгэн цагт өмнөд оронд монгол гэдэг нэр л үлдэнэ. Маш олон залуус монголоо мартаж байна, хятадтай сууж байна. Хятадын зүгээс ч хэцүү хэцүү юм их хийж байгаа. Чадалтай монгол залуусыг мөнгөөр хоолойд нь тултал цатгаж, хятадыг дагасан учраас та нар ийм сайхан байгаа юм гэж ойлгуулж байна. Монгол сургуулиудыг хааж байна. Энэ хүн далай дотор атга будаа шиг цөөхөн бид яаж ч хичээгээд нэмэргүй. Хаашаа л харна хятадууд. Бид хэдий төрөлх нутаг дээрээ байгаа ч гэсэн тэр нутгийн маань шороо бүхэн нь хятад болчихвол бид яах ч билээ дээ.
Харин Ар монголчууд та нар Өмнөд монгол биднийгээ “хужаа” гэж дорд үзэхдээ нэг л зүйлийг битгий мартаарай гэж хүсэж байна. Тэр юу вэ гэвэл, Ар монголчууд та нарын тусгаар тогтнолыг Өмнөд монголчууд бид өнөөгийн энэ эмгэнэлтэй хэцүү амьдралаараа Их Хятад улсын түрэмгийллээс хамгаалж, халхалж, золиос болж өгсөн юм шүү гэдгийг л...” гэж билээ.
Б.Номинчимэд
2011 оны 5 сар. Хөх хот
Хөххотод хоёр хятад, бас нэг цахар залуутай хоолон гэрт зоог барьж суулаа. Утас дуугарав. Улаанбаатараас найзуудын маань нэг залгаж байна. Ажил, зорилго хэр бүтэмжтэй талаар ганц хоёр үг солих зуураа, надаас
- Чи одоо хаана явна? гэж хэрэггүй шахуу зүйл асуув.
- Өө, нэг хоолон гэрт хэдэн хужаатай хооллоод л сууж байна гэлээ. Тэгэсгээд өнгөрөв.
Орой нь өнөөх цахар залуу буудалд хүргэж өгөөд нэг юм хэлюү, байя юу гэж тээнэгэлзсэн мэт үүдээр эргэцээд байхаар нь суухыг урьж, нэг шил юм дундаа тавиад сууцгаав.
Тэгэхэд тэр маань ийн ярьсан юм.
“... Ар монголчууд та нар биднийг ямагт хужаа гэж хардаг, боддог нь бидэнд дарамттай байдаг л даа. Гэхдээ яах аргагүй үнэн юм. Яагаад гэвэл бид одоо уусаад дуусаж байна. Өнөөдөр биш юм аа гэхэд маргааш, хэзээ нэгэн цагт өмнөд оронд монгол гэдэг нэр л үлдэнэ. Маш олон залуус монголоо мартаж байна, хятадтай сууж байна. Хятадын зүгээс ч хэцүү хэцүү юм их хийж байгаа. Чадалтай монгол залуусыг мөнгөөр хоолойд нь тултал цатгаж, хятадыг дагасан учраас та нар ийм сайхан байгаа юм гэж ойлгуулж байна. Монгол сургуулиудыг хааж байна. Энэ хүн далай дотор атга будаа шиг цөөхөн бид яаж ч хичээгээд нэмэргүй. Хаашаа л харна хятадууд. Бид хэдий төрөлх нутаг дээрээ байгаа ч гэсэн тэр нутгийн маань шороо бүхэн нь хятад болчихвол бид яах ч билээ дээ.
Харин Ар монголчууд та нар Өмнөд монгол биднийгээ “хужаа” гэж дорд үзэхдээ нэг л зүйлийг битгий мартаарай гэж хүсэж байна. Тэр юу вэ гэвэл, Ар монголчууд та нарын тусгаар тогтнолыг Өмнөд монголчууд бид өнөөгийн энэ эмгэнэлтэй хэцүү амьдралаараа Их Хятад улсын түрэмгийллээс хамгаалж, халхалж, золиос болж өгсөн юм шүү гэдгийг л...” гэж билээ.
Б.Номинчимэд
2011 оны 5 сар. Хөх хот
4 comments:
Миний нэг өвөрмонгол найз "Би Монголчуудыг хужаа нарт ясны дургүй байдагт л хайртай. Биднийг хужаа гэж дуудахад ч тэр хайраасаа болоод уучилдаг" гэж ярьж байсан зайлуул
Монголын тасарсан мах, үсэрсэн цус минь тэд дээ. Хөөрхийс минь... бүүр өр өвдчихлөө. Тэднийг уусаад дууссаны дараа бидний ээлж хүлээж байгааг бид мартаж болохгүй. Байнга сэрэмжтэй байж тусгаар тогтнолоо хамгаалах юм шүү...
Ийм том газар нутагтай
Ийм цөөхөн хүн амтай
байж элэг нэгтнүүдээ одоо байгаа газар нутаг дээрээ нэгтгэх ганцхан арга зам байна. Бид эхлээд олуулаа болох хэрэгтэй.
Олуулаа болох гэдэг дээр санал нийлэхгүй бна.Хэдэн 10н саяааарааа бж 250,000 хүнтэй монголын армид бүх л дэлхий даяараа сөгдсөн бшүү.Тэр жижигхэн арми дандаа нийтээрээ хамт байсангүй.4зүг 8 зовхист хуваагдан довтолгож бсн билээ.Бид олуулаа болж болно гэхдэээ тэр олууулаааг зүгэээр бий болголоо гээд буцааад л өөрсдөдөө асууудал нэмхээс цааашгүй .Харин чанарлаг чадварлаг олууулааа болхын тулд бид өөрсдөөрөө бахрахдаг.түүхээ мэддэг. үндсэрхэг үзэлтэй.ёс зүйт нийгмийг эхлээд цогцлоож бж дараачын асуудалд хандах нь хүндийг хөнгөнөөөр шийдэх шийдэл бж болох юм.Цөөхүүлэээ бхдаа бид хэтийдсэн их чанарлаг шинжтэй бсн юм шүү...Байгалын хуулийг харсан ч тэр.хэт их үрждэг төрөл зүйл сул дорой..цөөн бүлээрээ сүргэлэн амьдрагчид нь хийморлиг эрч хүчтэй бдг билээ
Post a Comment